20 dołków

Data publikacji: 08.06.2019

Kolejne dwa mecze Rundy II za nami, a pozostały już tylko trzy, aby skompletować najlepszą szesnastkę.

 

Rafał Podkański – Irek Osiński: 2&1

Oczywiście relację zdaje zwycięzca. Rafał napisał:

„W czwartek po południu spotkałem się z Irkiem Osińskim na polu w Rajszewie, by rozegrać nasz mecz II rundy. Wiedziałem, że nie będzie lekko. Cudem zremisowałem pierwszy i trzeci dołek, ale drugi wygrałem i objąłem prowadzenie 1 UP. Na czwartym, najtrudniejszym dołku na polu, Irek zagrał PAR w regulacji i łatwo doprowadził do remisu. Jednak po moim PAR na dołku nr 5 i wykorzystaniu kłopotów Irka w bunkrze na następnym dołku objąłem prowadzenie 2 UP po 6 dołkach. Jednak Irek bez problemu wygrał dołek nr 7 i znowu miałem przewagę tylko jednego dołka. Na następnym dołku PAR 5 pokazałem trochę niestandardowego golfa grając tyłem spod siatki na green i …. mecz został przerwany na dobre 20 min przez burzę z piorunami, a my utknęliśmy w budce przy 8 greenie.  Po powrocie na green zagrałem 2 putty, wygrywając dołek i nagle po zagraniu PAR na dołku nr 10 prowadziłem 3 UP. Jednak Irek szybko pokazał, że to nie koniec meczu i wygrał pewnie 2 kolejne dołki. Po szczęśliwym remisie na dołku nr 16 prowadziłem 1 UP. Dołek 17 zagrałem na PAR i to przesądziło o moim sukcesie i końcowym wyniku 2&1. Par Irka na ostatnim dołku niestety dla niego już się nie liczył…

Irek zaskoczył mnie bardzo solidną grą ironami, jednak moje doświadczenie, trochę szczęścia i błędów Irka pozwoliło mi wygrać ten bardzo zacięty mecz.”

 

 

W nagrodę Rafałowi przyjdzie skrzyżować szable z samym Kapitanem. Krzysztof Bury już czeka…

 

* * *

 

Piotr Raciborski – Michał Kopczewski: 1 UP (po dwudziestu dołkach!)

Tym razem odwrotnie – przegrany relacjonuje.

Zaproponowałem, by Piotrek wybrał pole, a on wskazał Sobienie. Pogoda fantastyczna, szczególnie że była 8 rano. O tej porze jeszcze upały nie były tak duże, tłoku też nie było i w ogóle atmosfera idylliczna.

Przez całą rundę rozmawialiśmy – pół na pół – o tenisie i o golfie. Piotr, jako bardzo doświadczony trener tenisa, wie dużo o przygotowaniu fizycznym i psychicznym. Zaimponował mi zarówno spokojem, jak i dużą świadomością tego, co robi na polu i jakie decyzje podejmuje.

20 uderzeń przewagi Piotra trochę mnie niepokoiło, ale gładko wygrane pierwsze 3 dołki dla odmiany bardzo mnie uspokoiły. Jak się okazało – niesłusznie. Po początkowych niedokładnościach mojego przeciwnika już potem śladu nie było, Piotrek opanował sytuację i zaczął grać bardzo regularnie i bez większych błędów. Po prostu: poprawnie, spokojnie, regularnie. To wystarczyło, by za chwilę odrobić 2 dołki, a potem już do końca sytuacja zmieniała się bardzo nieznacznie: albo prowadziłem 1 dołkiem, albo wracaliśmy do remisu. Bardzo wyrównany był nasz pojedynek. Wygrałem czternastkę, na której Piotrek miał aż dwa uderzenia przewagi, co dało mi dodatkowy zastrzyk pewności siebie.

Po 17. dołku prowadziłem 1 UP. Wystarczyło zremisować osiemnastkę. Niestety zagraliśmy trochę nerwowo, ja nieco bardziej – zgubiłem piłkę po drugim uderzeniu w krzakach po prawej i pozostało mi grać drugą piłką. Zagraliśmy obaj 7 uderzeń, ale to oznaczało, że Piotrek wygrał dołek i po raz kolejny – tym razem w kluczowym momencie – doprowadził do remisu w całym meczu.

A więc dogrywka!

 

 

Wracamy więc na jedynkę… Jak to często bywało w naszym meczu: gram na dołku o jedno uderzenie mniej, co oznacza któryś już remis. Idziemy na dwójkę. Piotrek mówi, że na tym dołku, to już na pewno musi paść rozstrzygnięcie. Po czym zagrywa tee shot wprost na green, co oznacza, że ja musiałbym zagrać birdie, żeby przedłużyć swoje szanse. Oczywiście nici z tego ambitnego planu. Piotrek robi PAR, co daje mu wygraną po dwudziestu (!) dołkach niezwykle wyrównanej batalii.

Wielkie gratulacje, a ja znowu muszę liczyć, że może za rok coś ugram w naszym Match Playu. Golf uczy cierpliwości… A na Piotra czeka teraz Bronek Chmielewski.

 

 

Red.

 

 

 

Aby dodawać i oglądać komentarze zaloguj się

« wstecz