ESGA Senior Championship – podsumowanie Jarka

Data publikacji: 25.06.2017

Na jednej tablicy wyników: Skręta i Larrazabal!

😉

 

 

Ale właściwie oddajmy od razu głos Jarkowi, który po zakończonych właśnie drużynowych Mistrzostwach Europy Seniorów znalazł chwilę, żeby napisać kilka słów o tym wydarzeniu i doświadczeniu, które zdobył.

 

Mistrzostwa Europy Seniorów w Postołowie, zakończyły się wielkim sportowym i organizacyjnym sukcesem. Wszędzie słychać było pochwały tradycyjnej polskiej gościnności, wystawnych ceremonii otwarcia i zakończenia zawodów oraz piękna Trójmiasta.

Zarówno moja drużyna brutto w Postołowie jak i drużyna netto na polu Sierra osiągnęły historyczny sukces, plasując się na 11. miejscach na 21 uczestniczących państw. Sukces drużyny brutto zawdzięczamy głównie świetnej grze Lecha Sokołowskiego (12. miejsce indywidualnie), Errola Millsa (29) oraz Henia Konopki (37).

36 ESGA Championship wygrała drużyna z UK, biorąc rewanż na Włochach za zeszłoroczną porażkę w Norwegii. Trzecie miejsce zajęła Finlandia.

Ponownie miałem zaszczyt reprezentować nasz kraj i uczestniczyć w tych wspaniałych zawodach, a możliwość współzawodnictwa i podglądania najlepszych golfistów 50+ w Europie jest nie do przecenienia.

Wystarczy nadmienić, że Brytyjczycy mieli w swojej sześcioosobowej drożynie wszystkich zawodników z hcp poniżej 2,1 , Włosi nie byli wiele gorsi, a mój całkiem przyzwoity hcp 8,7 pozycjonował mnie przed turniejem na 108. miejscu na 125 zawodników.

Jestem niezmiernie szczęśliwy, że ponownie miałem okazję grać w jednym flight’cie z moim Włoskim koleżką z Mistrzostw w Norwegii Lorenzo Sartori, który zeszłoroczne drugie miejsce zamienił w tym roku na zwycięstwo w kategorii indywidualnej. Grałem również przez dwa dni z Anglikiem Malcolmem Cawte, który w zeszłym roku wygrał, a w tym roku zajął znów bardzo wysokie 6. miejsce. Otarłem się więc o wielkiego golfa i była to dla mnie wspaniała szkoła i nieocenione doświadczenie.

Sam grałem bez kompleksów dobrego, solidnego golfa (85, 86, 88) i każdego dnia zagrałem na swój hcp na bardzo trudnym, najdłuższym w Polsce polu, gdzie niemal każdy błąd kończył się piłką w wysokim rough’ie, hazardzie lub na aucie.

Z reguły nie wdaję się w szczegółowe opowieści dołkowe, ale muszę tutaj opowiedzieć o jednym wydarzeniu z morałem i drobną przestrogą. Ostatniego dnia szedłem na niską ósemkę, ale na ostatnim dołku (dołek 9, bo zaczynałem grę z 10-tki) par 5 zagrałem …10. Po świetnym drivie na fairway miałem do flagi 180 m i postanowiłem zaatakować green 3 wood. Ryzyko było spore, ale w ten sam sposób poprzednie dwie rundy i rundę treningową skończyłem birdie, par, birdie. Niestety, tym razem dwa razy (bo piłkę prowizoryczną też) „wywaliłem banany” jak się później okazało w aut. (Tu drobna uwaga-przestroga dla grających w przyszłości w Postołowie: uważajcie na zupełnie niewidoczny aut przy greenie na 9-tym dołku, bo białych palików nie widać z fairwaya, gdyż są schowane za krzakami, a widoczna wysoka siatka jest wcześniej i biegnie prostopadle do faiwaya sugerując, że już dalej jest all clear). Można by więc powiedzieć, że „chytry dwa razy traci” 🙂 . Wynik ten i tak jednak nie miał większego znaczenia, bo tylko birdie na tym dołku dałoby naszej drużynie wynik pozwalający na przeskoczenie 10-tej Holandii. Zaszkodził mi trochę jednak w ogólnym indywidualnym rozrachunku, ale i tak skończyłem zawody na przyzwoitym 88. miejscu, co – biorąc pod uwagę mój 108. hcp, uważam za sukces.

Pozdrawiam

Jarek Skręta

 

 

Jarku, dzięki za szczegółową relację. Wypada pogratulować bardzo solidnego występu i życzyć, aby Twoje nazwisko jeszcze nie raz pojawiało się na ważnych tablicach!

Dla zainteresowanych: WYNIKI KOŃCOWE

 

Foto: FB Postołowo Golf Club

Red.

 

Aby dodawać i oglądać komentarze zaloguj się

« wstecz