Match Play: Pierwsza para ćwierćfinałowa już znana

Data publikacji: 14.06.2016

Jedno wiem na pewno: w przyszłym roku bijemy rekord frekwencyjny w klubowym Match Play. Kolejne osoby powtarzają, że to świetny format, można spotkać się na rundzie z osobą, z którą zazwyczaj się nie gra (i to dobrze), no i kolejny raz zdarza się, że przegrana osoba po meczu…  jest w siódmym niebie!

Tak było z Elą Bury.

Ale zacznijmy od Jarka, bo to on pierwszy zadzwonił. Dało się wyczuć przez telefon, jak bardzo jest zadowolony. Zupełnie jakby właśnie meldował, że ograł Meronka…

(À propos: Adrian Meronk startuje właśnie w The Amateur Championship na polach Walii – jednym z najbardziej prestiżowych turniejów amatorskich na świecie. Na bieżąco można śledzić wyniki TUTAJ. Po dwóch dniach stroke play Adrian Meronk zajmuje 20. miejsce, premiowane awansem do rundy match play. Do tego etapu – spośród niemal 300 startujących – awansuje 64 zawodników + kolejni z wynikiem identycznym jak 64-ty. Teraz Adrian wkracza w fazę tak ekscytującą, jak nasz Match Play, do którego jednak wróćmy).

Jarek nie mógł się nachwalić Eli. Słuchając jego relacji po chwili zrozumiałem, dlaczego tak bardzo był zadowolony. „Ela w Rajszewie zagrała chyba rundę życia. Żeby wygrywać dołki musiałem robić PARy. Po pierwszych sześciu dołkach było jednak 4 UP dla Eli! Już myślałem, że po kolejnych pięciu dołkach będzie po meczu. Szczególnie po dołku 5 (par 3), gdzie zagrałem tuż przed green, a Ela wyraźnie krócej. Mój chip zatrzymał się metr od dołka, a Eli – chyba z piętnaście metrów za dołkiem. I Ela stamtąd wbiła putta na par – przez pół greenu! A ja swojego – niestety nie. Zabrakło centymetra i w efekcie mój bogey.”

Przyznacie, że można się trochę podłamać? Ale Jarek walczył dalej. Ela przyznała, że „Jarek tak bardzo się skoncentrował, że nawet niewiele się odzywał. Musiał być zaskoczony tym początkiem. A mnie się grało po prostu cudownie. Miałam super-dzień.”

Jarkowi nie było wcale łatwo się pozbierać („Nie widziałem możliwości, gdzie Ela może zepsuć, a ja mógłbym nadrobić. Grała prosto, pewnie i przez długi czas w ogóle się nie myliła.”). Tym większy szacunek, że jednak mu się udało. Po dwunastu dołkach doprowadził do remisu i walka rozpoczęła się od nowa. Ela przyznała: „pod koniec czułam się już zmęczona i nawet trudno mi było nadążyć za szybko idącym Jarkiem. Trochę też się zdekoncentrowałam.” Na szesnastym dołku nasi bohaterowie nie są sami. Towarzyszy im druga para… bocianów. I w takich oto okolicznościach przyrody i… tego… i niepowtarzalnej… Pani pozwoli, i Pan pozwoli, że… Jarek wygrywa robiąc par. Jest 2UP dla Jarka, a potem jego zwycięstwo na 17-tym (po jedynym w całej rundzie nieudanym drajwie Eli) i cały mecz kończy się 3 & 1.

Ela przyznała, że nie czuje się przegrana, bo tyle pozytywów wyniosła z tej rundy. „Ci, którzy mnie znają, wiedzą, że potrafię wychodzić z bunkra po kilka razy, a tutaj trzy razy byłam w bunkrze i zawsze pięknie wychodziłam prosto na green. Zagraliśmy jeszcze na luzie osiemnasty dołek, na którym też mi świetnie poszło. Trzecim byłam na greenie [na wyspie – par 5 – przyp. Red.]. Jestem tak naładowana pozytywną energią, że zaraz idę znowu grać!” – zakończyła Ela, chyba w sumie nie mniej zadowolona od Jarka. Przypomnijmy, że Jarek jest naprawdę w dobrej formie. Obniżył ostatnio HCP do 10,6, więc Ela autentycznie pokazała klasę.

* * *

Wiemy już, że pierwszą parą ćwierćfinałową będzie duet starych znajomych. Jarek zagra bowiem z Pawłem Napieckiem, który też nie miał łatwo. Musiał bowiem stawić czoła Markowi Czecharowskiemu, który pokazał już wcześniej, że tanio skóry nie sprzeda. Panowie wybrali Lisią Polanę. Tym razem niech rozpocznie Marek:

„Mecz bez nadzwyczajnych wydarzeń, przy pięknej pogodzie i  – jak zwykle z Pawłem – spokojny, w miłej atmosferze. Paweł od razu objął prowadzenie na dwóch pierwszych dołkach. Różnica hcp pozwoliła mi wygrać trzeci. Potem Paweł zaliczył trzy kolejne i już było 4 up. Końcowe trzy dołki pierwszej dziewiątki padły moim łupem, więc dziewiątka zakończyła się 1up dla Pawła. Na drugiej Paweł wrócił do normy wygrywając trzy dołki, po czym padły pierwsze dwa remisy, zaś 15-kę zaliczyłem ja. Nadal jednak dawało to 3 up dla Pawła. 16-tka  przyniosła remis po efektownym długim pat-cie (?) Pawła na par, ale na tym musieliśmy zakończyć, bo wynik meczu wyniósł 3&2. Jeszcze raz dzięki dla Pawła za sympatyczną potyczkę i już Mu kibicuję w dalszych meczach, bo najlepiej przegrać ze zwycięzcą rozgrywek.”

Paweł dorzucił kilka słów swojego komentarza:

„Gra ogólnie w miarę stabilna z mojej strony, kilka drobnych błędów na niektórych dołkach nie pozwoliło mi uzyskać lepszego wyniku. Spora różnica hcp powodowała, że aby wygrać dołek musiałem zagrać par na dołku, a nawet birdie, jak w przypadku dołka nr 1 i 4.  Ja również dziękuję za rundę golfa Markowi, któremu zabrakło chyba kilku centymetrów do birdie na dołku nr 7, po naprawdę bardzo dobrym uderzeniu z tee. Jakby trafił, to aby zremisować na tym dołku, potrzebowałbym „hole in one”:) Ostatecznie wynik 3&2 dla mnie”

Paweł też zwrócił uwagę na samo pole, które jest według niego bardzo suche i twarde. „Wiele razy piłka lądująca na środku fairwaya wypadała w rough albo wyższą trawę”. Musimy to wziąć pod uwagę w sobotę.

Tak więc gratulacje dla Eli i Marka za zawieszenie wysoko poprzeczki naszym czołowym zawodnikom z pierwszej dziesiątki (a nawet ósemki) klubowej. A dla Jarka i Pawła – uznanie za to, że się obronili. No, ale w kolejnej rundzie będą musieli dać sobie po razie i niestety tylko jeden z nich przejdzie dalej. Ale to dopiero za jakiś czas. Na razie – cieszcie się awansem do ćwierćfinałów!

* * *

Jarek Romaniuk – Ela Bury: 3 & 1 (Rajszew)

Paweł Napiecek – Marek Czecharowski: 3 & 2 (Lisia Polana)

Dla wnikliwych: AKTUALNA TABELA

 

Red.

 

 

Aby dodawać i oglądać komentarze zaloguj się

« wstecz